ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΡΑ
''Εάν υπάρχει ένα πράγμα στα μαθηματικά που με συναρπάζει περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο(και αναμφίβολα πάντα το κάνει), δεν είναι ούτε ο «αριθμός» ούτε το «μέγεθος», αλλά πάντα η μορφή. Και ανάμεσα στα χίλια κ ένα πρόσωπα με τα οποία η μορφή επιλέγει να αποκαλυφθεί σε μας, αυτή που συναρπάζει
περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη και συνεχίζει
να με συναρπάσει, είναι η δομή που κρύβεται στα μαθηματικά πράγματα.''
Alexandre Grothendieck Γερμανός μαθηματικός.
1.Η θεωρία δεν έχει λόγο ύπαρξης αν δεν αποτελεί μια άπειρη κατασκευή των αδυνατοτήτων που παράγει το Πραγματικό μέσα στον τόπο της σκέψης με την μορφή συνεχόμενων μετατοπίσεων προς την πράξη.Η θεωρία δεν είναι θεωρία όταν είναι καθρέφτης,όταν είναι αντανάκλαση, όταν είναι γλώσσα και δεδομένος τόπος συγκεντρωσης της εμπειρίας και των άμεσων δεδομένων που στέλνει ο κόσμος. Μέσα στη θεωρία κρίνεται η κατασκευή του μη-ορατού, του βλέμματος που πέφτει πάνω στον κόσμο για να δει πέρα απο τον τόπο του κόσμου.Ουσιαστικά η θεωρία είναι θεωρία όταν εκφέρει το ανύπαρκτο-ακόμη, το ου-τοπικό της παραγωγής μορφών δυνατοτήτων ζωής που εντός του ήδη-κόσμου εμφανίζονται ως ανύπαρκτες. Η θεωρία δεν αποτελεί ένα συνεχές διάστημα, μια επικράτεια ομοιομορφιών, μια φιλοσοφική γραμμικότητα.
2. Η θεωρία του Πραγματικού δεν έχει αντικείμενο, είναι ο μορφισμός των αλλεπάλληλων ασυνεχειών που γεννά το Ένα, για αυτό ακόμα και η θεωρία που έχει ως αντικείμενο τις ασυνεχείς εμφανίσεις του Πραγματικού δεν είναι μια θεωρία αλλά ένας ερμηνευτής και κωδικοποιητής των απειράριθμων αφανών δομών που ορίζουν τα συμβάντα με την ίδια τους την επιτέλεση. Η θεωρία ή θα είναι η ίδια μια α/συνέχεια ή δεν θα είναι θεωρία. Το σημαντικότερο αξίωμα της κατασκευαστικής ισχύος της θεωρίας είναι ότι γεννα ασταμάτητα τους τόπους εμφάνισης των διαδικασιών της αλήθειας. Η Αλήθεια-το Συμβάν-το Πραγματικό είναι οι τοπικότητες του Ενός, δεν είναι ονομασίες-ούτε έννοιες-ούτε απλές πράξεις έτσι όπως εννοεί την πράξη η φιλοσοφία. Όμως τοπικότητα δεν πάει να πει ορατός χώρος. Η φαινομενολογική μέθοδος δεν μπορεί παρά να προσεγγίζει την μορφή, τη δομή, τον τόπο, με όρους ΄΄φαινομένου΄΄. Η αφαίρεση της θεωρίας, διαδικασία επαναστατική όσον αφορά την αποδέσμευση απο την κοσμική επιρροή, ανοίγει την σκέψη στην ουτοπικότητα των τόπων του Πραγματικού, στις ιδέες, στις πράξεις δηλαδή του Ενός που εκτελούνται στο άπειρο.
3. Η ουτοπία κατοικεί μόνο μέσα στην θεωρία που πολεμάει τον κόσμο-ως έχειν, γιατί είναι καταστατική προυπόθεση κάθε πραγματικής θεωρίας η εξέγερση προς τον κόσμο. Η εξέγερση αυτή είναι η έναρξη της κατασκευαστικής μορφοποίησης της ουτοπίας, της απόδοσης δηλαδή κοσμικών γνωρισμάτων στην ουτοπία, της μορφοποίησης της σε ένα Άλλο τόπο ή σε ένα Άλλο κόσμο σε σχέση με τον ήδη-κόσμο. Θεωρία συνεπως που μόνο ως θεωρία-εξέγερση μπορεί να συνιστά λοκομοτίβα της ουτοπίας.
Ο χάρτης της θεωρίας δεν είναι η φιλοσοφία αλλά η αποδόμηση της φιλοσοφίας, η συστηματική μη-φιλοσοφική χρήση των υλικών της ανθρώπινης γνώσης σε μία άλλου τύπου θεωρητική παραγωγή. Οι χιλιετηριδες της φιλοσοφικής κυριαρχίας θεμελίωσαν σαν τόπο της αλήθειας, την φιλοσοφική θεώρηση για τον κόσμο, φυλακίζοντας ένα τεράστιο γνωστικό υλικό στις αποθήκες της ταξινόμησης, στα διανοητικά εργαστήρια των αντικειμενων, στην υποτίμηση της πράξης ως γνώσης, στην ταύτιση της θεωρίας με την ενατένιση και τον μηχανιστικό αντικατοπτρισμό. Οι έρευνες όλες είχαν σαν στόχο την αποστείρωση της θεωρίας ως τοπολογίας της ουτοπίας, όλες οι φιλοσοφικές έρευνες συναρθρώθηκαν σε ένα τιτάνειο μηχανισμό λόγου και γραφής, σημείων και νοημάτων, σημασιών και εννοιών,ερμηνειών και αποφάνσεων, που πια εμφανίζονται ως απριορι κεκτημένα και θεμέλια της γνώσης. Όλες οι έρευνες και οι συνομιλίες της φιλοσοφικής κυριαρχίας προσπαθούν να υποκαταστήσουν το Πραγματικό, το Ένα, την συμβαντοδοσία της πράξης, την Αλήθεια που εντοπίζει η θεωρία σε αυτή.
4. Οι γωνίες, οι διαστάσεις, οι μετρήσεις και οι συνδέσεις, τα σημεία και οι κόμβοι, οι κλειστές και ανοιχτές συσχετίσεις, η γεωμετρία της θεωρίας στοιχειοθετείται μέσα απο δυο ταυτόχρονες διαδικασίες: α)το σβήσιμο της γεωμετρίας της φιλοσοφικής λογικής και β) το χάραγμα των πράξεων που αποδεικνύουν την εκτατικότητα του Πραγματικού.
Η θεωρία χρειάζεται να μετατρέπει σε αξιώματα αυτές τις πράξεις-συμβάντα και να αυτόδιαμορφώνεται ως μια μη-γλώσσα,ως μια διαρκώς ανοικτή μορφοποίηση του Πραγματικού που αποκαλύπτεται σκίζωντας τις συμβολογλώσσες της φιλοσοφίας.
Ο φορμαλισμός της αναλυτικής λογικής και του θετικού εμπειρισμού είναι η έκφραση της φαινομενολογίας της φιλοσοφίας στα πιο ακραία εμπορικά πρότυπα σκέψης."Ο κόσμος πρέπει να μετριέται διαρκώς, ο κόσμος έχει αξία γιατί είναι μετρήσιμος, ο κόσμος είναι κόσμος γιατί είναι ποσότητα, η σκέψη για τον κόσμο είναι η μέτρηση της κίνησης του κόσμου μέσα στην αφαίρεση". Αυτό είναι το δόγμα του μαθηματικισμού που υπηρετεί την τεχνολογία του καπιταλιστικού κόσμου.
Επέκεινα αυτής της κατάστασης , μέσα στην θεωρία-εξέγερση η φόρμα και η δομή αποκαθάρωνται απο την χωρικότητα που ταυτίζεται με την αποθηκευτική δυνατότητα δεδομένων,στοιχείων, γνωρισμάτων, εμπειριών,και γίνεται ιδεατότητα ενός προτσές, θραύσμα που αποτελεί ένα προσχηματισμό μια γενικής μορφοποίησης που ακόμα δεν είναι ολοκληρωμένη.
5.Η εργασία μίας μη-φιλοσοφικής θεωρίας συνολικά συστηματοποιημένης και ανεξάρτητης απο την φιλοσοφική κυριαρχία έχει λίγο χρόνο που έχει ξεκινήσει. Η φιλοσοφία δεν είναι το πεδίο κατασκευής του Πραγματικού παρόλο ότι υπήρξε χώρος παρουσίας στοιχείων και γραμμών μη-φιλοσοφικής θεωρίας σε όλα τα μεγάλα ρεύματα,σχολές και εκφραστές της φιλοσοφικής παράδοσης. Το υλικό αυτό θα χρειαστεί αλλά δεν μπορεί παρά να είναι βοηθητικό για την εργασία της ουτοπίας μέσα στο θεωρητικό τόπο.
Το σημαντικότερο υλικό βρίσκεται στην παραγωγή της κομμουνιστικής θεωρίας έτσι όπως εκδηλώθηκε στον αιώνα που έφυγε, επειδή αποτέλεσε την πρώτη συνειδητή απόπειρα ξεπεράσματος της φιλοσοφίας και εγκαθίδρυσης μίας επιστήμης της πράξης ως ανώτερη μορφή θεωρητικής εργασίας. Η σπουδαιότητα αυτής της απόπειρας δεν χάθηκε παρά την ενσωμάτωση της στο σύστημα της φιλοσοφικής κυριαρχίας και την αφαίμαξη του εξεγερτικού δυναμισμού της απέναντι στη φιλοσοφική ακαδημία.
Όμως η τελική πολεμική αναμέτρηση με την φαινομενολογία που ονομάζεται φιλοσοφία θα δοθεί σε ολότελα καινούρια πεδία και απαιτεί μια ασταμάτητη εργασία διαμόρφωσης νέων ιδεών, μορφών και δομών απόδοσης του Άλλου τόπου, του Άλλου κόσμου,πέρα και ενάντια στον ήδη-κόσμο.Η τοπολογία του Ενικού ενάντια στον πληθυντικό του μεταμοντέρνου είναι μια Πολιτεία που η εκτατικότητα της μένει όχι να λεχθεί, να γραφτεί ή να απεικονιστεί αλλά να συμβαίνει με την συμπληρωματική λειτουργία της θεωρίας-εξέγερσης ως ουτοπία του Πραγματικού, ως ουτοπία που τείνει να γίνει το απόλυτο Πραγματικό.
σ.
Παρομοίως, αιτούμαι αδείας αναδημοσίευσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναδημοσιεύεις, ειλικρινά μπορείς ελεύθερα και ανευ αδείας να αναδημοσιεύεις, φτάνει μόνο η αναφορά της πηγής,τίποτα άλλο
ΑπάντησηΔιαγραφήOK, έγινε. Δεν ξαναρωτώ. Για το συγκεκριμένο ποστ, επειδή αφορά πολύ άμεσα τα δικά μου ερευνητικά ενδιαφέροντα και συγκεκριμένα ένα κεφάλαιο που θέλω να γράψω πάνω στον Μπαντιού και τη σχέση του με την φιλοσοφική παράδοση της Ουτοπίας, μπορεί να ξαναμιλήσουμε στο μέλλον (και εκτός blog).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά, αν πιστεύεις ότι μπορώ να βοηθήσω, είμαι στη διάθεση σου να κανονίσουμε να τα πούμε όποτε χρειαστεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν θα έχω το κείμενο έτοιμο (ίσως στο τέλος του καλοκαιριού) θα σε ενοχλήσω. Σε ευχαριστώ για αυτό το κείμενο πάντως, μου έφτιαξες πραγματικά τη μέρα σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ είμαστε: http://radicaldesire.blogspot.com/2010/01/blog-post_24.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγινε,περιμένω με ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες σε παρακαλώ τα σχόλια κάτω από την αναδημοσίευσή μου. Υπάρχουν κάποιες ερωτήσεις για το κείμενό σου, τις οποίες ο ερωτών ισχυρίζεται ότι προσπάθησε να γράψει εδώ αλλά δεν μπορούσε (είχα πει ότι παρακαλώ οι ερωτήσεις και τα σχόλια, αρχικά τουλάχιστον, να πηγαίνουν στο δικό σου blog). Επειδή δεν θέλω να απαντήσω πριν έχεις εσύ την δυνατότητα να το κάνεις και εκ μέρους σου, κάνε ένα κόπο και πέρνα από το τμήμα σχολίων για την ανάρτηση στο blog μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα προσπαθήσω να δώσω κάποιες απαντήσεις(όντως στο ιστολόγιο symvanta δεν γνωρίζω να υπάρχει κάποιο πρόβλημα λειτουργίας) στα ερωτήματα του Ανώνυμου φίλου:
ΑπάντησηΔιαγραφή1.Η σχέση της θεωρίας με το ανύπαρκτο-ακόμη είναι ουσιαστικά η απόπειρα εγγραφής των δυνατοτήτων μίας Άλλης κατάστασης του κόσμου, πέρα απο την επιβαλλόμενη του ήδη-κόσμου και εννοώ του κόσμου που διαμορφώνει ο καπιταλιστικός πολιτισμός. Συνεπώς το εκτός, το έξω, πρέπει να το παίρνουμε υπόψη μας ως μία δυνατότητα που επειδή δεν έχει ακόμα πραγματωθεί δεν ανιχνεύεται μέσα στο πεδίο της παρουσίας-του θεάματος θα έλεγα αυτού του κόσμου.
2.Η θεωρία φυσικά χρησιμοποιεί την γλώσσα ως έχει διαμορφωθεί μεσα στην ιστορία του πολιτισμού.Αυτό δεν σημαίνει όμως πως η λειτουργία της θεωρίας είναι ένα έδαφος της γλώσσας. Το δείξιμο του νέου, του καινοφανούς, του ουτοπικού στοιχείου δεν είναι απαραίτητο να γίνεται με την ίδρυση μιας νέας γλώσσας( εδώ θα πέφταμε στην παγίδα του επικοινωνισμού του Χάμπερμας)αλλά με την κατασκευή εννοιών που να αποτελούν δείκτες συμβάντων, πράξεων και ιδεών.
3. Αν προσπαθούμε να αντιληφθούμε την ύπαρξη της θεωρίας με όρους ΄χωρου( που είναι, εκτός κόσμου ή εντός κόσμου και που είναι ο ένας τόπος ή ο Άλλος τόπος) ουσιαστικά προσπαθούμε να την αντιμετωπίσουμε σαν αντικείμενο, σαν πράγμα,σαν φαινόμενο μέσα σε ένα πεδίο. Όμως κάνοντας κάτι τέτοιο δεν μιλάμε για το τι υπηρετεί η θεωρία, τι είναι αυτό που γεννά, γιατί ερμηνεύει και γιατί παρεμβαίνει στο ήδη υπάρχον. Με αυτό τον τρόπο στερούμε την ριζοσπαστικότητα της ως βασικής πλευράς της πράξης, δηλαδή της φοράμε απλά την υποχρέωση να θεωρεί τον εξωτερικό κόσμο που εκτυλλίσεται μπροστά της και όχι να διατυπώνει καν την άρνηση αυτού του κόσμου και την κατάφαση για ένα άλλο κόσμο. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα είχαμε στην ιστορία του πολιτισμού , δει ποτέ να γεννιώνται οι κάθε φορά επαναστατικές θεωρίες, οι ιδέες που προετοιμάζουν το έδαφος για νέες πράξεις, για νέους κόσμους, για πρόοδο δηλαδή της ανθρωπότητας(απο την Πολιτεία του Πλάτων μέχρι το έργο του Μάρξ αυτό που κυριαρχεί είναι η παραγωγή θεωρίας ενάντια στον ήδη-κόσμο της εποχής τους)
ας διαβαστεί άμεσα απο εδώ η απάντηση μου στο φίλο Ανώνυμο
Δυστυχώς, προφανώς το πρόβλημα παραμένει και η απάντηση του ανώνυμου (Idées), δημοσιεύτηκε στο δικό μου blog. Έχω ήδη αρχίσει να απαντώ. Αν θέλεις, μπορώ βέβαια να μεταφέρω τα σχετικά σχόλια εδώ με copy-paste.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να επανέλθω. Ήδη ο προβληματισμός έχει εγκλωβιστεί στο ζήτημα της γλώσσας, οι παρατηρήσεις περί των κεφαλαίων γραμμάτων και η επιμονή στο νέες ιδέες-νέα γλώσσα, αποδεικνύει ότι δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε για τον προβληματισμό, τη σκέψη αυτή καθεαυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Χρησιμοποιώ με μη-φιλοσοφικούς όρους( δες εντός blog τα σχετικά links της onphi καθώς και τα κείμενα του Φ.Λαρυέλ που έχω μεταφράσει κ αναρτήσει. Αυτό το λέω για να εξηγήσω ότι δεν ακολουθώ την φιλοσοφική μέθοδο χρήσης της γλώσσας, αλλά χρησιμοποιώ την γλώσσα για ανασυνθέσω και να κατασκευάσω ακόμα και σημασίες που δηλώνουν αντιθέσεις προς την κλασσική φιλοσοφική απόδοση των εννοιών έτσι όπως της έχουμε γνωρίσει.
1. Λές ΄΄κόσμος νέος με ίδια γλώσσα δεν γίνεται΄΄. Λέω κόσμος νέος δεν παρουσιάζεται στη γλώσσα αλλά απλώς εκφέρεται, όταν λέω τη λέξη ΄΄μετασχηματισμός΄΄ δεν μετασχηματίζω αλλά σηματοδοτώ κάτι το οποίο κάπου πρέπει να συμβαίνει. Χωρίς αυτό το συμβαίνει να προκαλεί μετασχηματισμούς στον ήδη-κόσμο , φυσικά δεν υποστηρίζω ότι μετασχηματίζω τον κόσμο μέσω των λέξεων. Υποστηρίζω όμως ότι μπορώ να θεωρώ τους αναγκαίους μετασχηματισμούς για τον κόσμο και να τους εκφέρω. Δεν ξέρω αν για αυτό θα χρησιμοποιήσω νέα γλώσσα, ξέρω όμως ότι και η παραδεδομένη γλώσσα μου αρκεί εργαλειακά να αποδώσει μία νέα θεωρία. Για παράδειγμα ο Λένιν όταν γράφει στο Τι να Κάνουμε για το Κόμμα νέου τύπου ,σε επίπεδο γραφής χρησιμοποιεί την λέξη Κόμμα, λέξη που την χρησιμοποίησαν και οι Μαρξ-Ένγκελς , και οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες και η Λούξεμπουργκ. Δημιουργεί μια νέα χρήση για αυτή τη λέξη, δίνει ένα νέο περιεχόμενο σε αυτή τη λέξη, υποδηλώνει μια σημασία που απο ακόμα μια λέξη μετατρέπεται σε μία νέα έννοια, και αυτό δεν είναι γλωσσολογικό αλλά θεωρητικό έργο. Και μιλάει για μια έννοια που ακόμα δεν υπάρχει, δεν επικρατεί, δεν υφίσταται στο κίνημα της εποχής του. Δημιουργεί συνεπώς μία αφαίρεση ώστε να σχηματίσει μία νέα ιδέα και την κριτική του την απευθύνει στο κίνημα της εποχής του, στην εποχή του την ίδια, αδιαφορώντας αν γράφει ή μιλάει με το παραδεδομένο λεξικό του σοσιαλισμού της Β' Διεθνούς.
2. Περί νέων κ παλιών δεν ξέρω τι εννοείς φίλε Ανώνυμε, τα παραδείγματα που χρησιμοποιώ απο το έργο κορυφαίων στοχαστών δεν είναι για να συγκρίνω τίποτα και κανένα, το κάνω για την διευκόλυνση του διαλόγου. Από κει και πέρα ο ενδιαφέρον διάλογος νομίζω ότι χρειάζεται και μια υπομονή παρακολούθησης της σκέψης του άλλου και συστηματικής επικοινωνίας. Ελπίζω να προσφέρω σε κάτι απο τα δυο.