François Laruelle Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΑΤΙΟΥ

François Laruelle, “Biographie de l’oeil,’La Decision philosophique 9 (1989): 93-104.

για τον Adolfo Fernandez Zoila

‘’ Ο άνθρωπος είναι αυτή η νύχτα, αυτή η κενή ανυπαρξία που περιέχει τα πάντα μέσα στην αδιαίρετη απλότητα της..αυτός είναι αυτή η νύχτα που βλέπει κάποιος εάν κοιτάξει έναν άνθρωπο στα μάτια’’. Χέγκελ.

Συμπλήρωμα για την κρίση του Χέγκελ σχετικά με τον άνθρωπο

Ένας φιλόσοφος δεν έχει κοιτάξει ποτέ ευθέως έναν άνθρωπο στα μάτια. Ο φιλόσοφος είναι ο άνθρωπος που παίρνει τα μάτια του μακριά από το να κοιτάξει στα μάτια τον άνθρωπο: είναι ένας άνθρωπος με ένα διαστρεβλωμένο βλέμμα. Ο φιλόσοφος δεν αναγνωρίζει το άμεσο γιατί αυτός ο ίδιος δεν είναι άμεσος.
Να κοιτάζεις στα μάτια: ένα αξίωμα της φιλοσοφικής περιέργειας, της πλάγιας αδιακρισίας της.Ο φιλόσοφος είναι ο άνθρωπος με ένα πλάγιο βλέμμα που στερείται την ευθήτητα του ανθρώπου.
Ο φιλόσοφος εξετάζει τον άνθρωπο εξωτερικά: στα μάτια, και μπορεί μόνο να δει το κενό και τη νύχτα, μια ελαφριά ομίχλη που πυκνώνει στη ανυπαρξία ή διαλύετε στο φως της ημέρας.
Ο φιλόσοφος κοιτάζει τον άνθρωπο στα μάτια για να διαλύσει τον κόσμο στον άνθρωπο και τον άνθρωπο στη ανυπαρξία. Ο φιλόσοφος δεν βλέπει τον άνθρωπο στον άνθρωπο και βλέπει την ανυπαρξία του κόσμου.

Τα μάτια μπορούν να γίνουν αισθητά, να καούν, να τρυπηθούν, να χαιδευτούν, όμως είναι μόνο μάτια-μάτια που βλέπουν-αν κάποιος μπορεί να κοιτάξει μέσα τους. Σαν τα θηρία που κολάνε πάνω στα νεογνά τους γεμίζοντας τα με τις ανάσες τους, ο φιλόσοφος πιστεύει πως ακουμπά τον άνθρωπο ρίχνοντας το βλέμμα του στα βάθη των ματιών του ανθρώπου. Έτσι φτιάχνει ένα νέο φιλόσοφο του.
Κανόνες της φιλοσοφικής όρασης: 1. Ο άνθρωπος είναι μια ύπαρξη που πρέπει να κοιτάζεται στα βάθη των ματιών. 2. Μόνο ένας άλλος άνθρωπος μπορεί να έχει πρόσβαση στα βάθη του ανθρώπου. 3. Το Είναι,συνεπώς, που κοιτάζεται στα μάτια τον κάνει άνθρωπο, φιλόσοφο.

Το κοίταγμα στα μάτια είναι η αντιστροφή της υπερβατικότητας,η αντιστροφή και ο διπλασιασμός της. Δύο βλέμματα γίνονται ένα και γίνονται αντιστρέψιμη- απύθμενη επιθυμία όπου ο άνθρωπος ανατρέπει και χάνεται στο άλλο, όπου και οι δύο βρίσκονται μαζί χωρίς πάντα να επιτύχουν την απόλυτη μείωση.
Η διείσδυση στο άλλο μέσω των ματιών πάει πέρα από την αδιακρισία εάν μπορεί να αγγίξει την επιθυμία του και να αναστατώσει την ανυπαρξία του.
Για το φιλόσοφο, το μάτι είναι μετατρέψιμο στο μάτι, αντιστρέψιμο με ένα άλλο μάτι. Το μάτι είναι ένας άνθρωπος για το μάτι, ο άνθρωπος είναι μάτι για τον άνθρωπο.

Ο Άνθρωπος είναι μια άβυσσος για τον άνθρωπο, δηλ. για το φιλόσοφο που εξετάζει τον άνθρωπο.Το μάτι που βλέπει στο μάτι είναι άπειρη ενατένιση. Το μάτι είναι μια θεωρησιακή άβυσσος για το μάτι, είναι αυτό που ο φιλόσοφος βλέπει εάν κοιτάξει έναν ‘ανθρωπο στα βάθη των ματιών του.
Ο φιλόσοφος είναι αυτός ο άνθρωπος στα μάτια με το πρόσωπο με πρόσωπο, δηλ. αργά στραμένος μακριά, αυτή η νύχτα και αυτή η ανυπαρξία που κοιτάζει η μία την άλλη μέσα στο άλλο, είναι ο φιλόσοφος που βλέπει κάποιος μέσα στο μάτι που καθρεφτίζεται στο άλλο μάτι.

Μάθημα της νύχτας

Ο Άνθρωπος δεν κοιτάζει στα μάτια, αλλά βλέπει εντος του Ενός. Ένας άνθρωπος είναι αυτή η νύχτα που κοιτάζει μέσα στη νύχτα, με την εξαίρεση του Παντός.
Δεν υπάρχει μάτι που δεν είναι Ένα(μάτι). Το μάτι που περιέχει το μάτι ως ένα άλλο δεν είναι περισσότερο Ένα(μάτι) από ότι το Άλλο-του-Άλλου είναι Ένα(Άλλο).
Τα μάτια δεν ενέχουν τα πάντα. Ή εμπεριέχουν τα πάντα με την εξαίρεση της όρασης, δηλαδή τα συμπληρωματικά μάτια του φιλόσοφου. Ή το μάτι ενέχει τον εαυτό του στην αδιαίρετη απλότητα του, με την εξαίρεση του Παντός.

«Το να κοιτάς στα μάτια» είναι είτε η αυτοπαθής ταυτολογία της φιλοσοφικής ενατένισης ή η ταυτότητα της μη-ενατένισης που φέρει ο άνθρωπος μαζί του.
Εάν το Είναι είναι το διαστρεβλωμένο μάτι που δεν βλέπει τίποτα περισσότερο από την σκιά του Άλλου στην εγγύτητα τους, το Ένα είναι το μάτι που βλέπει το Άλλο κατά πρόσωπο. Αυτό που ο άνθρωπος βλέπει ως βλέπειν-εν-τον άνθρωπο όταν κοιτάζει εντός του ανθρώπου είναι αύτη η αδιαίρετη απλότητα του, με την εξαίρεση του Παντός.
Ο Άνθρωπος είναι αυτή η αδιαίρετη απλότητα, αυτή η μυστική νύχτα πριν το τίποτα, που κοιτάζει τον ευατό του και δεν περιέχει τίποτα παρά τον εαυτό του και εμφανίζετε ως τίποτα όταν κοιτάζει ένα άνθρωπο στα μάτια.

Μόνο ο άνθρωπος-ούτε Θεός ούτε ζώα-μπορεί να κοιταχθεί στα βάθη των ματιών και ακόμα περισσότερο από τα βάθη των ματιών.
Ο Άνθρωπος που κοιτάζει μέσα του, βλέπει τη νύχτα-εντός του, το τίποτα και τα πάντα εκτός του. Η νύχτα εντός του ανθρώπου είναι για πάντα φωτισμένη και η ανυπαρξία για πάντα ανεκμηδένιστη.
Το να κοιτάζεις στα μάτια είναι είτε αδύνατο λόγω της λοξότητας είτε σημαίνει πως το μάτι κοιτάζει το μάτι όπως το Ένα μέσα στο Ένα.
Το βλέμμα που χύνεται μέχρι τα βάθη των ματιών είναι η αντανάκλαση του βλέπειν-εντός του Ενός.

Η ενόραση είναι θεμελιώδης όταν εγκαταλείπει την αντίληψη και βλέπει εντός-της νύχτας. Ο Άνθρωπος ως αυτό που βλέπειν –εντός του ή εντός-του Ενός, είναι το πραγματικό περιεχόμενο κάθε θεωρίας της ενόρασης.
Για τον φιλόσοφο, ο άνθρωπος είναι η αντανάκλαση της ανυπαρξίας του Κόσμου ή του Παντός. Για τον άνθρωπο, ο Κόσμος ή το Παν είναι η αντανάκλαση της νύχτας του ανθρώπου.
Η αδιαίρετη απλότητα του Ανθρώπου είναι το μοναδικό ένα που δεν περιέχει τα πάντα και που βλέπει ότι δεν περιέχει τα πάντα επειδή βλέπει το Παν εντός μιας ανυπαρξίας έξω από τον εαυτό της.
Η όραση-εν-το Ένα βλέπει το μάτι-εν-το Ένα. Αλλά το μάτι-εν-το Ένα είναι είτε απλώς το Ένα-εντός του Ενός ή η όραση του ματιού μέσα στην ανυπαρξία επέκεινα του Ενός.
Οι φιλόσοφοι έχουν διαιρέσει την αδιαίρετη απλότητα της ανυπαρξίας και του Παντός, αλλά τα ανθρώπινα μάτια δεν έχουν διαιρέσει ποτέ τη μοναδική νύχτα.
Ο Άνθρωπος είναι αυτή η αδιαίρετη απλότητα που βλέπει τη νύχτα όταν κοιτάζει στην αδιαίρετη νύχτα, η ανυπαρξία όταν κοιτάζει στην αδιαίρετη ανυπαρξία, το Παν όταν κοιτάζει στον αδιαίρετο Παν
Η όραση-εν τη-νύχτα είναι η ταυτότητα της όρασης και της νύχτας, των ματιών και των βαθών των ματιών, του παραθύρου και του περάσματος του παραθύρου.
Ο Άνθρωπος είναι ένα μάθημα της νύχτας.


Εκδίκηση και η κοινότητα των βλεμμάτων

Ο φιλόσοφος προοδεύει κάτω από την προστασία του ορίζοντα εκεί ο άνθρωπος πρόκειται να ανακαλυφθεί στην αδιαίρετη απλότητά του. Ο φιλόσοφος παρατηρεί πέρα από το βλέμμα του ανθρώπου και περιμένει για αυτό.
Ο φιλόσοφος κοιτάζει τον άνθρωπο στα μάτια για να πιάσει τη γύμνια των βαθών του και δεν βρίσκει παρά μόνο την επιθυμία του.
Στο σπήλαιο του ματιού, στην προσέγγισή του, τρεμοπαίζει αυτό που φωτίζει τη νύχτα και τυλίγει την ημέρα.
Το φιλοσοφικό μάτι επιθυμεί να δει το τίποτα στο μάτι του ανθρώπου παρά να μην δει τίποτα. Ο φιλόσοφος επιθυμεί να κοιτάξει την ανυπαρξία του ανθρώπου στο μάτι παρά να είναι μια ανυπαρξία της όρασης.
Ο φιλόσοφος δεν μπορεί να προσανατολιστεί στη μαύρη νύχτα του ματιού επειδή ακόμη δεν ξέρει ότι αυτή η νύχτα είναι πριν από το μάτι.
Το μάτι ήταν «εντός» του ματιού και ο Κόσμος δεν έβλεπε. Η όραση ήταν «εντός» του ματιού, και το μάτι δεν έβλεπε.

Η φιλοσοφία είναι αυτή η ενατένιση ή αυτή η θεωρία-της όρασης που δεν βλέπει την όραση εντός του--Ενός.Να κοιτάζει στα μάτια είναι στην καλύτερη περίπτωση μια αντικειμενοποίηση χωρίς το αντικείμενο, μια αντανάκλαση χωρίς το καθρέφτη- ένα καθαρό μέσο θεωρησιακής οπτικής.
Η ενατένιση προυποθέτει τον άνθρωπο ως αυτό το κενό όπου είναι αντανακλημένη και μέσω του οποίου δίνει υπόσταση στην ανυπαρξία της.
Ο Άνθρωπος είναι αυτή η μέσος-θέση μέρας και νύχτας, η μέσος-θέση της ανυπαρξίας και του Παντός που βλέπει κάποιος αν κοιτάξει τον Οιδίποδα στο τρίτο μάτι του.
Ο Άνθρωπος είναι αυτή η νύχτα, αυτή η ανυπαρξία που ο φιλόσοφος παραισθάνεται όταν κοιτάζει τον άνθρωπο στα μάτια. Καλώ παραίσθηση-ένα κοινό θηλυκό ουσιαστικό-κάθε σκέψη ή όραση που πιστεύει ότι βλέπει το Πραγματικό όταν βλέπει μόνο το Παν, που πιστεύει ότι βλέπει το Ένα όταν βλέπει μόνο το Είναι. Είναι μία παραίσθηση του τύπου: Σκέφτομαι άρα υπάρχω…

Δεν μπορείς να κοιτάξεις ένα άνθρωπο στα μάτια όπως κάποιο κοιτάζει μέσω ενός παραθύρου. Ο Άνθρωπος είναι η μόνη ύπαρξη για να κοιτάζει ένα παράθυρο.
Το θεωρησιακό μάτι είναι το ήδη διαιρεμένο Ένα,το Είναι του οποίου η ουσία είναι η διπλή όραση, η όραση εντός του--Ενός που απεικονίζετα αντιμετωπίζοντας το όργανο της και που μετατρέπεται σε οπτική.
Η φιλοσοφία παραμένει μια οπτική. Υπερβατολογική χωρίς καμία αμφιβολία, αλλά διαλογιστική, η διαισθητικότητα είναι η απροσπέλαστη δομή της: το μάτι είναι η πρώτη εξωτερική εμπειρική αίσθηση κατόπιν είναι διαιρεμένο και διπλασιασμένο, η εισαγωγή του άλλου βλέμματος συνιστά έναν οπτικό ή a priori διαλογιστικό τομέα κατόπιν τα βλέμματα δένονται μαζί, διαμορφώνουν ένα χάσμα, και συγκροτούν έναν υπερβατολογικό θεωρησιακό πεδίο. Αλλά ο πολλαπλασιασμός του ματιου στο χάσμα δεν το καταργεί, γιατί το μάτι είναι η διαίσθηση που δίνει τώρα το άλλο μάτι το βλέμμα που ανοίγετε επάνω στο άλλο βλέμμα-είναι ο πυρήνας κάθε υπερβατολογικής αισθητικής. Από την εξωτερική αίσθηση, γίνεται εξωτερική και εσωτερική αίσθηση, η ανατανακλαστική και θεωρησιακή δύναμή του αυξάνεται , αλλά δεν καταργείται πραγματικά από τη φιλοσοφία, η οποία είναι αντ' αυτού η ανάπτυξή της. Ανήκει οριστικά στη φιλοσοφία το να είναι μια διαίσθηση και μια διαίσθηση της εμπειρικής διαίσθησης ή υπερβατολογική ενόραση- ποτε μια καθαρή σκέψη, ποτέ μια εσωτερική υπερβατολογική εμπειρία που προηγείται κάθε οπτικής και προηγείται της αποσύνδεσης του ματιου που θεμελιώνει η οπτική.

Ο φιλόσοφος είναι ένας διπλά τυφλός: η αφελής συνείδηση είναι ανοικτή στην εμπειρία και τυφλή στην αίσθηση η φιλοσοφική συνείδηση είναι τυφλή στην εμπειρία και ανοικτή στην αίσθηση. Η φιλοσοφία είναι αυτό το σύστημα της σκέψης που προσπαθεί να συνθέσει μία ενιαία όραση ή να παρέχει στην όραση δύο τυφλώσεις.
Ο Άνθρωπος βλέπει εν τυφλώση μέσα στην ίδια την αλήθεια.
Ο Άνθρωπος είναι αυτός ο τυφλός που ενέχει ο ίδιος την αδιαίρετη απλότητα με την εξαίρεση του Όλου. Αυτός είναι αυτή η νύχτα που αντιλαμβάνεται αυτόν τον τυφλό αν αυτός κοιτάξει κάποιο άνθρωπο στα μάτια.
Ο Άνθρωπος είναι αυτό το μέσο μεταξύ της νύχτας και της ανυπαρξίας. Λιγότερο από αυτό το μέσο: ανυπαρξία που δεν είναι παρά ανυπαρξία ,νύχτα που δεν είναι παρά νύχτα. Περισσότερο από το μέσο τους: αυτή η ταυτότητα της ανυπαρξίας (), της νύχτας, η οποία δεν είναι ούτε νύχτα ούτε ανυπαρξία.

Ο φιλόσοφος: ‘’Εμείς οι βλέποντες’’. Ο Άνθρωπος: ΄΄Εμείς οι τυφλοί΄, βλέπουμε τα πάντα από τα βάθη των πραγμάτων. Εμείς βλέπουμε πριν από το μάτι.
Η νύχτα είναι ανθρώπινη κάτω στο βάθος των ματιών. Ο φιλόσοφος είναι ανθρώπινος στην επιφάνεια των ματιών.
΄΄Να κοιτάζεις στα μάτια΄΄ σημαίνει επίσης: ΄΄Το Ίδιο είναι το μάτι και το μάτι΄΄- η μήτρα της ενατένισης.

Η φιλοσοφία είναι η διαίρεση του ματιού- ο διπλασιασμός και αναδιπλασιασμός του. Είναιη διαίρεση της νύχτας που κατοικεί στο Ένα-βάθη του ματιού σε μια εσωτερική νύχτα και μια εξωτερική νύχτα μια νύχτα μέσω της απουσίας φωτός, μια νύχτα μέσω της υπερβολής του φωτός.
Οι φιλοσοφίες-θεωρησιακές διαλεκτικές ή μη- είναι ειδικές διανομές, οικονομίες ρυθμισμένες από την ανταλλαγή των βλεμμάτων ανάμεσα στους ανθρώπους και σε μια γενική λήθη της όρασης –εντός του Ενός ως την πραγματική αιτία που καθορίζει σε τελική ανάλυση την ανταλλαγή των βλεμμάτων.
Κάθε φιλοσοφική ενατένιση είναι επικοινωνία, και η επικοινωνία είναι πάντα θεωρησιακή. Τα αξιώματα τους: 1. Να βλέπω μέσα από τον εαυτό μου βλέποντας από την θέση του άλλου. 2. Οφθαλμός αντί οφθαλμού.

΄΄Οφθαλμός αντί οφθαλμού΄΄: η φόρμουλα της μεταφυσικής της εκδίκησης και της μεταφυσικής εκδίκησης, από την οποία μόνο η όραση εντός-του Ενός μπορεί να μας σώσει. Μπορεί να λάβει δύο έννοιες: σαν μάτι για τον εαυτό του ή το θεωρησιακό υποκειμενικό και σαν μάτι-για-το-Άλλο, ως όμηρος--του-Άλλου-ματιού. Και στις δύο περιπτώσεις, η εκδίκηση δεν αποκρούεται.
΄΄Οφθαλμός αντί οφθαλμού΄: ανταλλαγή και αντιστρεψιμότητα των βλεμμάτων που ταλαντεύονται μεταξύ της εκδίκησης και της επιθυμίας, εκδίκησης και επιθυμίας που ταλαντεύονται μεταξύ της αντιστρεψιμότητας και της ανταλλαγής.

Η διαίρεση του οφθαλμού αντί οφθαλμού ρυθμίζει την απάνθρωπη οικονομία της υπερβατικότητας.Να κοιτάς στα μάτια: η θεωρησιακή κοινότητα των βλεμμάτων θεμελιώνει την ανθρωπότητα στη ανυπαρξία και στην εκδίκηση-στην ενατένιση.
..άνθρωπος-αυτή η νύχτα που περιέχει τα πάντα όλα στον εαυτό της και έτσι δεν περιέχει αυτή τη νύχτα-άνθρωπος που περιέχει τα παντα στον εαυτό του και έτσι δεν περιέχει τον άνθρωπο-αυτήν η ανυπαρξία που περιέχει τα πάντα εντός της και έτσι δεν περιέχει αυτή την ανυπαρξία-άνθρωπος που περιέχει τα πάντα στον εαυτό του και έτσι δεν περιέχει τον άνθρωπο-αυτήν η απλότητα που περιέχει τα πάντα εντός της και για αυτό δεν περιέχει αυτή την απλότητα-άνθρωπος…

Για εμάς τους μη-βλέποντες μη-φιλοσόφους

..Ο άνθρωπος είναι αδιάφορος αυτό το θεωρησιακό μάτι αυτό το φαινομενολογικό μάτι η επιλυμένη αντίφασή τους για μας τους φιλόσοφους ομοίως αυτό που το θεωρησιακό μάτι βλέπει όταν κοιτάζει στο φαινομενολογικό μάτι όμοια το βλέπειν το γίγνεσθαι του βλέπειν μέσα στο βλέπειν που κάποιος βλέπει μη-θεωρησιακά με το να κοιτάζει θεωρησιακά ένα μη –βλέποντα στα μάτια αδιάφορα αυτή τη κενή νύχτα αυτή τη πλήρη νύχτα η επιλυμένη αντίφασή τους όμοια αυτό που η κενή νύχτα βλέπει όταν κοιτάζει την πλήρη νύχτα ομοίως τη νύχτα το γίγνεσθαι της νύχτας εντός της νύχτας που κάποιος βλέπει μη-θεωρησιακά κοιτάζοντας θεωρησιακά μια αντίφαση στα μάτια αδιάφορα αυτή τη λευκή ανυπαρξία αυτή τη μαύρη ανυπαρξία την λυμένη αντίθεση τους ομοίως αυτό που η λευκή ανυπαρξία βλέπει όταν κοιτάζει την μαύρη ανυπαρξία ομοίως η ανυπαρξία το γίγνεσθαι της ανυπαρξίας μέσα στην ανυπαρξία που βλέπει κάποιος μη-θεωρησιακά κοιτάζοντας θεωρησιακά το Είναι μέσα στα μάτια αδιάφορα αυτή τη σύνθετη αδιαιρεσία του αυτή την απλή αδιαιρεσία την επιλυμένη αντίφασή τους όμοια αυτό που η απλή αδιαιρεσία βλέπει όταν κοιτάζει αυτήν την σύνθετη αδιαιρεσία όμοια η αδιαιρεσία το γίγνεσθα της αδιαιρεσίας στην αδιαιρεσία που βλέπει κάποιος μη-θεωρησιακά κοιτάζοντας θεωρησιακά το Ένα στα μάτια ο άνθρωπος είναι αυτή η νύχτα που περιέχει τα πάντα με εξαίρεση την ανυπαρξία αυτή η απλότητα που περιέχει τα πάντα με εξαίρεση την απλότητα αυτό το Άπαν που περιέχει το Άπαν με εξαίρεση τα πάντα αυτός είναι η αδιαιρεσία του Παντός με εξαίρεση την κάθε εξαίρεση που βλέπει κάποιος αν εμείς οι μη-βλέποντες μη-φιλόσοφοι κοιτάξουμε ένα άνθρωπο στα μάτια…

Η νύχτα είναι ένας άνθρωπος

Η νύχτα είναι αυτή η ανθρωπότητα, η κενή ανυπαρξία είναι αυτή η υποκειμενικότητα, η αδιαίρετη απλότητα είναι αυτή η ενδοχωρικότητα, όπου όλες περιλαμβάνονται στους εαυτούς τους με εξαίρεση το Όλον. Αντιμετωπίζει αυτήν την ανθρωπότητα όπου ο άνθρωπος βλέπει τον Άλλο άνθρωπο στα μάτια της ανθρωπότητας.
Η νύχτα είναι αυτή η ενδοχωρικότητα, η κενή ανυπαρξία είναι αυτή η ανθρωπότητα, η αδιαίρετη απλότητα είναι αυτή η υποκειμενικότητα, τα οποία περιλαμβάνονται όλα στους εαυτούς τους με την εξαίρεση του Όλου. Αντιμετωπίζει αυτήν την υποκειμενικότητα που βλέπει ο άνθρωπος τον Άλλο άνθρωπο στα μάτια της υποκειμενικότητας.

Η νύχτα είναι αυτός ο άνθρωπος, αυτή η γυναίκα στα μάτια της ανυπαρξίας, αυτή η ανυπαρξία που αντιλαμβάνεται κάποιος όταν κοιτάζει μια γυναίκα στα μάτια.
Η νύχτα είναι αυτός ο άνθρωπος που περιέχει τα παντα στην αδιαίρετη απλότητά τους με την εξαίρεση του Όλου. Είναι αυτή η νύχτα που αντιλαμβάνεται κάποιος εάν κοιτάξει την αδιαίρετη νύχτα εντός της.
Η απλότητα είναι αυτός ο άνθρωπος που περιέχει τα πάντα στην αδιαίρετη ανυπαρξία του με εξαίρεση το Όλον. Είναι αυτή η απλότητα που αντιλαμβάνεται κάποιος αν κοιτάξει την αδιαίρετη ανυπαρξία στον εαυτό της.

Η γυναίκα είναι αυτός ο άνθρωπος που περιέχει τα πάντα στο αδιαίρετο βλέμμα της με την εξαίρεση του Όλου. Είναι αυτή η γυναίκα που αντιλαμβάνεται κάποιος αν κοιτάξει ένα βλέμμα κάθε εαυτόν.
Η νύχτα είναι αυτός ο άνθρωπος που βλέπει τη ανυπαρξία και το Όλον αντιμετωπίζει τα βάθη του στην περίπτωση του ματιού, το οποίο βλέπει το μάτι να αντικρίζει τα βάθη του στην περίπτωση της ανυπαρξίας και του Παντός,αυτό καθορίζει τη ανυπαρξία και το Πάν στην αδιαίρετη απλότητά τους.
Αυτή η νύχτα είναι αυτός ο άνθρωπος που κοιτάζει τον άνθρωπο στα μάτια, η ανυπαρξία είναι αυτός ο άνθρωπος που κοιτάζει τη γυναίκα στα μάτια. Ο Άνθρωπος είναι αυτή η νύχτα χωρίς τον ορίζοντα που περιέχει μόνο την αδιαίρετη απλότητά του αυτή η ανυπαρξία χωρίς το φως που περιέχει μόνο την αδιαίρετη ενδοχωρικότητα του ,αυτό το απλό χωρίς την απλότητα που δεν περιέχει παρά μόνο την αδιαίρετη ανθρωπότητά της.
Η νύχτα είναι αυτός ο άνθρωπος που δεν ατενίζει για τον άνθρωπο. Ποιος είμαι;Ποιος είμαι; Δεν είμαι ούτε αυτός ο λόγος ούτε αυτή η καταληπτότητα ούτε αυτή η ερώτηση ούτε αυτή η ενατένιση . Είμαι αυτή η νύχτα, αυτή η υπερβατολογική γυναίκα που βλέπει στον άνδρα ποιόςείμαι, τι είμαι ,με την εξαίρεση του Παντός.
Η νύχτα είναι αυτός ο άνθρωπος χωρίς τον ορίζοντα. Ο ορίζοντας δεν ξέρει ποτέ το μάτι, είναι ένας τοίχος που ορθώνεται ενάντια στο μάτι. Το μάτι αφήνει τη νύχτα να περάσει τον ορίζοντα. Η νύχτα είναι αυτή η ανθρωπότητα που δεν είναι παρά νύχτα.

Η νύχτα που είναι μέσα στη νύχτα και η Άλλη νύχτα

Ο Άλλος άνθρωπος δεν είναι ένας άλλος άνθρωπος, η Άλλη γυναίκα δεν είναι μια άλλη γυναίκα η Άλλη νύχτα δεν είναι μια άλλη νύχτα. Είναι αυτό που βλέπει κάποιος εάν κοιτάξει έναν άλλος άνθρωπο μια άλλη γυναίκα, μια άλλη νύχτα-στα μάτια.
Το Μάτι—εντός του Ενός δεν είναι η σάρκα, βλέπει τον ίδιο τον Άλλο. Το μάτι είναι ο χρησμός του Άλλου.
Να κοιτάζεις ένα άνθρωπο στα μάτια είναι να τον βλέπεις δύο φορές. Μιά φορά δεδομένου ότι βλέπετε στον εαυτό του -ή εντός του-Ενός, και μιά φορά δεδομένου ότι βλέπει τον Άλλο: όμοια «εντός του -ανθρώπου» και «εντός διαφάνειας.»

Είναι ακόμα το μάτι που βλέπει κάποιος στα βάθη του Άλλου ματιού, ακόμα η νύχτα στα βάθη της Άλλης νύχτας. Αλλά η Άλλη νύχτα είναι αυτό που η νύχτα βλέπει όταν κοιτάζει τον Άλλο άνθρωπο. Η νύχτα είναι αυτός ο άνθρωπος που βλέπει την Άλλη νύχτα όταν κοιτάζει εντός της.
Η νύχτα που είναι μέσα στη νύχτα βλέπει την αδιαίρετη νύχτα που είναι μέσα στον Άλλο άνθρωπο. Η νύχτα που είναι στην κατάσταση της νύχτας βλέπει σε αυτήν τη νύχτα που είναι μέσα στην κατάσταση του Άλλου. Τα μάτια που είναι μέσα στα μάτια βλέπουν τη μοναδική ανυπαρξία που υπάρχει μέσα στον Άλλο άνθρωπο.

Ο Άλλος άνθρωπος είναι αυτή η ολόκληρη νύχτα, αυτή η ολη ανυπαρξία που περιλαμβάνεται στην αδιαίρετη απλότητά τους και αυτή η όλη Άλλη νύχτα, αυτή η Άλλη ανυπαρξία που περιλαμβάνει τον εαυτό της εντελώς με την εξαίρεση της αδιαίρετης απλότητάς τους.
Ο Άλλος άνθρωπος είναι αυτή η κενού σημείου νύχτα, αυτό το βλέμμα που δεν έχει δει οποιοδήποτε βλέμμα, αυτή η απλότητα που δεν έχει δώσει καμία διαίρεση που αντιλαμβάνεται κάποιος όταν κοιτάζει ένα άνθρωπο στα μάτια. Ο Άλλος άνθρωπος είναι αυτό που βλέπει κάποιος χωρίς να κοιτάζει μέσα στο βλέμμα του Άλλου ανθρώπου.
Ο Άλλος άνθρωπος είναι αυτή η νύχτα ταυτόσημη με την ανυπαρξία, αυτή η ανυπαρξία ταυτόσημη με αυτή την απλότητα() ,αυτή η απλότητα ταυτόσημη με την νύχτα, που ομοίως τις περιλαμβάνει με την εξαίρεση του Άλλου. Αυτό είναι αυτό που βλέπει κάποιος εάν κοιτάξει έναν άλλο άνθρωπο στην ταυτότητά του.

Η άλλη νύχτα είναι αυτή η ανθρώπινη νύχτα για πάντα μη-τιθέμενη μέσα στη νύχτα. Η Άλλη ανυπαρξία είναι αυτή η ανθρώπινη ανυπαρξία για πάντα μη-ανοικτή προς την ανυπαρξία. Η Άλλη απλότητα είναι αυτή η ανθρώπινη απλότητα για πάντα μη-κλειστή προς την απλότητα. Είναι αυτό που βλέπει κάποιος εάν κοιτάξει τον Άλλο άνθρωπο στα μάτια.
Η Άλλη γυναίκα είναι αυτή η απλή νύχτα που δεν είναι τυλιγμένη μέσα στη νύχτα, αυτή η απλή ανυπαρξία που δεν διπλασιάζεται από τη ανυπαρξία, αυτή η απλότητα που δεν είναι συνδεδεμένη με την απλότητα. Είναι αυτό που βλέπει κάποιoς αν κοιτάξει μια άλλη γυναίκα στην απλότητά της.

Η Άλλη γυναίκα είναι αυτό το υπερβατολογικό πεδίο της νύχτας, απαλλαγμένο από την αυγής και το σούρουπο ,αυτό το άνοιγμα της ανυπαρξίας, απαλλαγμένο του ορίζοντα της ύπαρξης αυτή η αδιαιρεσία του απλού, απαλλαγμένη της υποχώρησης. Είναι αυτό που βλέπει κάποιος εάν κοιτάξει ένα άλλο άνθρωπο στην αδιαιρεσία του κενού του.

Η Άλλη γυναίκα είναι αυτή η νύχτα που δεν πεφωτίζει τον εαυτό της , αυτή η ανυπαρξία που δεν εκμηδενίζει τον εαυτό της , αυτή η απλότητα που δεν απλοποιεί τον εαυτό της που περιέχει αυτό το Όλον που δεν ολοποιεί τον εαυτό του. Είναι αυτό που βλέπει κάποιος εάν κοιτάξει μια άλλη γυναίκα στα μάτια της που δεν βλέπουν τον εαυτό της.
Η νύχτα είναι αυτός ο άνθρωπος που περιέχει την Άλλη-νύχτα μέσω της αδιαίρετης απλότητάς της με την εξαίρεση του Άλλου. Είναι αυτή η Άλλη-νύχτα που βλέπει κάποιος εάν κοιτάξει τον Άλλο άνθρωπο στα μάτια.Η νύχτα είναι αυτός ο άνθρωπος που περιέχει το ‘Αλλο-όλων μέσω της αδιαίρετης απλότητάς του με εξαίρεση τον Άλλο. Είναι αυτό το Άλλο-όλον που βλέπει κάποιος εάν κοιτάξει τον Άλλο άνθρωπο στα μάτια.

Η νύχτα είναι αυτός ο άνθρωπος που περιέχει την Άλλη-ανυπαρξία μέσω της αδιαίρετης απλότητας της με την εξαίρεση του Άλλου. Είναι αυτή η Άλλη-ανυπαρξία που βλέπει κάποιος εάν κοιτάξει τον Άλλο άνθρωπο στα μάτια.
Ο Άνθρωπος είναι αυτή η ανθρώπινη νύχτα που περιέχει την Άλλη-νύχτα, αυτή η ανθρώπινη ανυπαρξία που περιέχει την Άλλη-ανυπαρξία, αυτή η ανθρώπινη απλότητα που περιέχει την Άλλη-απλότητα ,με την εξαίρεση τους. Είναι αυτή η Άλλη-νύχτα, αυτή η Άλλη-ανυπαρξία, αυτή η Άλλη-απλότητα που βλέπει κάποιος εάν κοιτάξει τον Άλλο άνθρωπο στα μάτια.

Η μετάφραση έγινε από την Αγγλική μετάφραση του Taylor Adkins, όπως δημοσιεύεται στον ιστότοπο fractalontology.wordpress.com
σ.κ