φωτο Μπλανσό κ Λεβινάς την δεκαετία του '201. O Λεβινας προχωράει προς την έξοδο της φιλοσοφίας και υποδεικνύει τον Άλλο ως την ριζική εξωτερικότητα απο την Μεταφυσική. Ο Άλλος δεν υπάρχει κάπου,είναι ο ανα πάσα στιγμή εκτός-της-φιλοσοφίας τόπος.Το άπειρο είναιτο Ανυπολόγιστο που γίνεται παρουσία εκτός της φαινομενικότητας που είναι εγκλωβισμένος ο θεωρητικός λόγος, για αυτό η λέξη Άλλος μπορεί και φέρει όλο το φορτίο μιας απειλητικής και ριζικής διαφοράς. Για αυτό ο μεσσιανισμός είναι ταυτισμένος με τον Άλλο.
2. Ο Λεβινάς όμως θέτει τελικά τον ριζοσπαστισμό του πρώιμου έργου του στην υπηρεσία ενός ανθρωπισμού μέσα απο την διυποκειμενική σχέση των προσώπων.Τελικά παραμένει και αυτός δέσμιος της Μεταφυσικής της δυτικής φιλοσοφίας, αφού αποδίδει μια υπερβατικότητα στο ανθρώπινο Άλλο,και εγκαταλείπει την 'εννοια του Άλλου ως συμβάντος που διακόπτει την ροή του χρόνου και συγκροτεί ένα υπάρχον μοναδικό. Ο Άλλος ως Ξένος για την φιλοσοφία και για το Είναι, επανακαθίσταται ως οικείος Άλλος.
3. Ο Λεβινάς καταλήγει στην υπεράσπιση μιας κοινότητας που είναι ήδη-εδώ ακριβώς γιατί είναι στο πρόσωπο του κάθε Άλλου και έτσι παραιτήται απο το αίτημα μιας κοινότητας του Πραγματικού, του συμβάντος-κόσμου και όχι του 'ηδη-κόσμου των δεδομένων προσώπων. Από αυτή την άποψη κατέδειξε μια σκέψη ακραία Πλατωνική(επέκεινα του Είναι και της Ύπαρξης)χωρίς να την οδηγήσει στις τελικές της συνέπειες. Για αυτό κατέληξε ένας θεολόγος της επικοινωνίας.
4. Ο Μπλανσό ακολουθεί τον δρόμο του Λεβινάς για να αποδείξει την ανυπαρξία αυτής της κοινότητας των δεδομένων ανθρώπινων προσώπων. Η γραφή του είναι η σιωπή που κυριαρχεί ανάμεσα στα πρόσωπα που ταλαντεύονται ανάμεσα στην Ύπαρξη και το Υπάρχον. Ο Μπλανσό παρουσιάζει την απουσία του συμβάντος, την απελπισία μέσα στην κοινότητα που ο Άλλος ήδη έχει πεθάνει ακριβώς γιατί έχει ταυτιστεί με το κάθε πρόσωπο αυτού του κόσμου. Εδώ η γραφή σπέρνει τον αφανισμό για να ανοίξει ο δρόμος της εξόδου, πέρα απο το πρόσωπο της Μεταφυσικής και την Μεταφυσική του προσώπου.
5. Η νύχτα όχι σαν χρονικότητα ούτε ως συμβολισμός αλλά ως διαδικασία συσκότισης της αντανάκλασης των πραγμάτων στην νόηση,γίνεται απο τον Μπλανσό μια έννοια σκέψης για μια αντι-φαινομενολογία, για μια πρόσκληση να σκεφτούμε αυτό που η απόλυτοτητα του διαφευγει της σκέψης και για αυτό να το πλησιάσουμε μέσα απο την πράξη,μεσα απο την ριζική εξάλειψη της Χώρας(δηλ. της κοινότητας των προσώπων)του οικείου Άλλου και την ίδρυση της Χώρας, της Πολιτείας του Άλλου-Ξένου, του συμβάντος-κόσμου.Ο Μπλανσό οδηγεί την πρώιμη σκέψη του Λεβινάς στην πόρτα της εξόδου απο την Μεταφυσική και δεν μας οδηγεί στο Μηδέν αλλά πέρα από αυτό.
σ.
Πολύ ενδιαφέρουσα και αξιόλογη ανάρτηση. Συμφωνώ απόλυτα στις τρεις πρώτες θέσεις για τον Λεβινά, επιφυλάσσομαι για τις δύο τελευταίες για τον Μπλανσό, του οποίου οι πολιτικές υποδηλώσεις/προεκτάσεις με προβληματίζουν ακόμα (όπως και του Ντελέζ άλλωστε). Ρίξε μια ματιά αν βρεις καιρό στα εδάφια για τον Μπλανσό στο A Singular Modernity του Jameson.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισε γερά! :-)
Ευχαριστώ Αντώνη.Όντως οι πολιτικές προεκτάσεις κ υποδηλώσεις του Μπλανσό είναι αντιφατικές. Θα ψάξω το A Singular Modernity του Jameson,και θα σου προτεινω κάποια ενδιαφέροντα κείμενα για τον Μπλανσό κ το έργο του.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Lars Iyer, Our Responsibility: Blanchot's Communism
2. Lars Iyer, The birth of philosophy in poetry: Blanchot,Char,Heraclitus
3. Literary communism: Blanchot's conversations with Levinas and Bataille.
Επίσης έχει ενδιαφέρον η προσέγγιση του Μπλανσό για το ΄΄καθημερινό΄΄σε ένα κείμενο του με τον τίτλο Everyday Speech(1959)όπου κ δεν παραμένει μόνο στις πρώτες εκτιμήσεις του έργου του Λεφέβρ για την καθημερινή ζωή αλλά δίνει και μια διάσταση υπερβατολογική στην δυναμική που κυοφορεί το καθημερινό.
Ξέρεις, έψαχνα μέσω διαδανεισμού ένα κείμενο του Blanchot με τίτλο "Le communisme sans heritage" και δεν το βρηκαν, αν και έχει κυκλοφορήσει δύο φορές σε περιοδικό και μια σε τόμο. Μου θύμισες ότι πρέπει να το ξαναψάξω. Το πρώτο κείμενο το έχω ήδη διαβάσει, τα άλλα δύο θα τα δω, όπως και το 'everyday speech.'
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισε όσο μπορείς να γράφεις, το κείμενό σου ήταν πάρα πολύ καλό. Εγώ έχω πλέον πολύ χρεωστούμενο γράψιμο εκτός blog, οπότε σου παραδίδω τη σκυτάλη ;-)