τροχιές

Με την πράξη να ανακαλύπτουμε αλήθειες και πάλι με την πράξη να τις ελέγχουμε και να τις αναπτύσσουμε.../Πράξη, γνώση και ύστερα πάλι πράξη˙ η μορφή αυτή της κυκλικής επανάληψης είναι ατελεύτητη.

Μάο ΤσεΤουνγκ


Το συμβάν δεν είναι ο Άλλος του Λόγου αλλά ο 'Αλλος της φιλοσοφίας, όπως ορίζεται σύμφωνα με την πλατύτερη έννοια της πολύπλοκης δομής του, αντί να ορίζεται μόνο με όρους ''παρουσίας".

Francois Laruelle




Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Εξομολόγηση 2η: το φάντασμα που μας οδηγεί


Ο Άμλετ απέναντι στο φάντασμα του Πατέρα. Μια σκηνή της θεατρικής πράξης, μια σκηνή της σύγκρουσης γύρω απο την καταγωγή της θέλησης.Το φάντασμα που οδηγεί τον Άμλετ, υπήρξε ή γεννήθηκε απο τον ίδιο, ώστε όλη του η θέληση για την υπέρβαση του Εγώ του να οδηγηθεί στην τελική φονική πράξη υπο την ευλογία ενός αρχι-υποκειμένου που διέταξε την συνείδηση; Ποιός δημιουργεί την θέληση; Το υποκείμενο ή το φάντασμα που οδηγεί το υποκείμενο; Και αυτό το φάντασμα τελικά ανήκει σε ποιόν; Η ελεύθερη βούληση και ο Θείος επικαθορισμός απο μια υπερ-ατομικής ή υπερ-φυσική αρχή.. όψεις του ίδιου νομίσματος που λέγεται άνθρωπος.

Το φάντασμα που μας οδηγεί, ο Πατέρας που μας εξηγεί τον πόνο του και επι της ουσίας μας σπρώχνει στην πράξη, η απεικόνιση μιας αδυναμίας αποφάσεων που εξεγείρεται και γίνεται προτροπή μέσω μιας μεταμόρφωσης μας. Το φάντασμα που μας οδηγεί είναι το μεταμορφωμένο Εγώ-ως Άλλος, μέσω αυτού μόνο η πράξη αποκτά εξωτερικότητα, αποενοχοποιείται και θεοποιείται, κλείνεται μέσα μας ως αναγκαία επιλογή έναντι ενός Άλλου, ισχυρού, σεβαστού, άυλου και τρομαχτικού, όσα ονειρευτήκαμε για το Εγώ μας, όσα στο Πραγματικό δεν είναι ακόμα υπαρκτά. Προβαίνουμε στην πράξη για να δοκιμάσουμε την αλήθεια των φαντασμάτων μας, για να επιβεβαιώσουμε την θεία τους προέλευση, για να ταυτιστούμε με την ισχύ τους.

Οι μεγάλες πράξεις γίνονται πάντα όχι απο ανθρώπους αλλά απο τα φαντάσματα τους, και για αυτό είναι και μεγάλες.

4 σχόλια:

  1. "άυλου και τρομαχτικού"
    αλλά και άυλου και αγαπημένου
    ισχύει ο φόβος του κατακερματισμού, αλλά υπερισχύει η επιθυμία για ένωση (αλλιώς πώς;)

    τα κείμενά σας είναι πολύτιμα
    την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το υποσυνείδητο του Αμλετ δημιούργησε το φάντασμα του Πατέρα-οδηγού για να δυναμώσει την λειψή θέληση του Αμλετ για το δύσκολο έργο που έπρεπε να αναλάβει.
    Πολύ καλό κείμενο , τροφή για προβληματισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το φάντασμα όμως μπορεί να ιδωθεί και ως ο εξουσιαστικός Άλλος που μας επιβάλλεται αλλά και μας διαμορφώνει. Ποιος εγγυάται ότι το φάντασμα έχει δίκαιο;
    Η ευθύνη μας μάλλον έγκειται στην εκκέντρωση του Εγώ και σε αυτό που όριζε ο Ντερριντά ως την απροϋπόθετη φιλοξενία.Στο κενό αυτό της εκκέντρωσης μπορούμε να συναντηθούμε με τους άλλους και να δημιουργηθεί μία νέα οντότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δεν είναι μάλλον τυχαίο οτι πατέρας και γιός, μοιράζονται το ίδιο όνομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή