τροχιές

Με την πράξη να ανακαλύπτουμε αλήθειες και πάλι με την πράξη να τις ελέγχουμε και να τις αναπτύσσουμε.../Πράξη, γνώση και ύστερα πάλι πράξη˙ η μορφή αυτή της κυκλικής επανάληψης είναι ατελεύτητη.

Μάο ΤσεΤουνγκ


Το συμβάν δεν είναι ο Άλλος του Λόγου αλλά ο 'Αλλος της φιλοσοφίας, όπως ορίζεται σύμφωνα με την πλατύτερη έννοια της πολύπλοκης δομής του, αντί να ορίζεται μόνο με όρους ''παρουσίας".

Francois Laruelle




Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Εξομολόγηση 2η: το φάντασμα που μας οδηγεί


Ο Άμλετ απέναντι στο φάντασμα του Πατέρα. Μια σκηνή της θεατρικής πράξης, μια σκηνή της σύγκρουσης γύρω απο την καταγωγή της θέλησης.Το φάντασμα που οδηγεί τον Άμλετ, υπήρξε ή γεννήθηκε απο τον ίδιο, ώστε όλη του η θέληση για την υπέρβαση του Εγώ του να οδηγηθεί στην τελική φονική πράξη υπο την ευλογία ενός αρχι-υποκειμένου που διέταξε την συνείδηση; Ποιός δημιουργεί την θέληση; Το υποκείμενο ή το φάντασμα που οδηγεί το υποκείμενο; Και αυτό το φάντασμα τελικά ανήκει σε ποιόν; Η ελεύθερη βούληση και ο Θείος επικαθορισμός απο μια υπερ-ατομικής ή υπερ-φυσική αρχή.. όψεις του ίδιου νομίσματος που λέγεται άνθρωπος.

Το φάντασμα που μας οδηγεί, ο Πατέρας που μας εξηγεί τον πόνο του και επι της ουσίας μας σπρώχνει στην πράξη, η απεικόνιση μιας αδυναμίας αποφάσεων που εξεγείρεται και γίνεται προτροπή μέσω μιας μεταμόρφωσης μας. Το φάντασμα που μας οδηγεί είναι το μεταμορφωμένο Εγώ-ως Άλλος, μέσω αυτού μόνο η πράξη αποκτά εξωτερικότητα, αποενοχοποιείται και θεοποιείται, κλείνεται μέσα μας ως αναγκαία επιλογή έναντι ενός Άλλου, ισχυρού, σεβαστού, άυλου και τρομαχτικού, όσα ονειρευτήκαμε για το Εγώ μας, όσα στο Πραγματικό δεν είναι ακόμα υπαρκτά. Προβαίνουμε στην πράξη για να δοκιμάσουμε την αλήθεια των φαντασμάτων μας, για να επιβεβαιώσουμε την θεία τους προέλευση, για να ταυτιστούμε με την ισχύ τους.

Οι μεγάλες πράξεις γίνονται πάντα όχι απο ανθρώπους αλλά απο τα φαντάσματα τους, και για αυτό είναι και μεγάλες.

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Εξομολόγηση 1η : ο μόχθος του ανώτερου


Πίνακας του David,Ναπολέων ο Μέγας

Ποιός ταπεινός δεν θέλησε τον όλεθρο του ανωτέρου του;Ποιά δουλική ψυχή μέσα μας δεν επιθύμησε να μας κρατήσει μέσα στο ανθρώπινο το πολύ ανθρώπινο τομάρι της σκέψης που περνιέται για κάτι μεγάλο όσο καιρό μας κρατάει μέσα στο μικρό, μέσα στον ασήμαντο χρόνο της επανάληψης;

Αυτός ο όλεθρος του κατώτερου μέσα μας είναι πιο δύσκολο έργο και απο το να διανοηθείς ένα αριστούργημα τέχνης, απο το να ηγηθείς ενός ατέλειωτου ταξιδιού μέσα στο άγνωστο, ο όλεθρος του κατώτερου είναι μια επιλογή πόνου, ενοχής και φόβου. Η κατάφαση στη ζωή, η απόδειξη ότι προχωράμε μπροστά, τι άλλο μπορεί να είναι απο αυτή την ασταμάτητη εργασία για τον όλεθρο του κατώτερου, για την εξαφάνιση του απο παντού μέσα μας, απο το σβήσιμο του;. Όμως σε αυτό τον πόλεμο πρέπει να μπεις αποφασισμένος να εξολοθρεύσεις και όχι να νικήσεις απλά.

Αν χαρίσεις όρους επιβίωσης στο κατώτερο ίσως να μην ξανατολμήσεις ποτέ την υπέρβαση, την ιδέα της κάθαρσης θα την φυλακίσεις στο κελί της πουλημένης αυτάρκειας ΄΄ότι κάποτε προσπάθησα έστω για μια φορά΄΄. Το σκοτεινό σημείο της απόφασης για μια τέτοια εκστρατεία παραμένει το αντικείμενο όλων των επιστημών του ανθρώπου.
Από που άραγε γεννήθηκε και υπο ποιές συνθήκες το μεγαλειώδες, το ύψιστο, το ιδανικό της ανθρώπινης δράσης μέσα στην Ιστορία; Πριν κατέλθουμε στα πιο μεγάλα πολεμικά πεδία, οφείλουμε να απαλείψουμε τον εσωτερικό εχθρό, να επιδιώξουμε το ανέφικτο...να εξαφανίσουμε το πεδίο διαμάχης με το ήδη-υπαρκτό-Εγώ.Έτσι μόνο μπορεί να κάνει το Εγώ την έξοδο του απο την εσωτερικότητα της διαμόρφωσης στην εξωτερικότητα της επιβολής, της πράξης στον κόσμο. Δεν μπορούμε αδιάκοπα να ξεχνιόμαστε στην εσωτερική πάλη,δεν μας επιτρέπετε να μην εξαπολύουμε την δύναμη μας στον κόσμο.

σ.